Bestaat hij eigenlijk wel, die ideale man?

Ik ben geen mannenhaatster, ik hou van mannen. De #metoobeweging vind ik lovenswaardig. Ten strijde trekken tegen allen die hun macht misbruiken: het is een goede zaak. Ik begrijp ook Cathérine Deneuve die samen met 99 anderen, een column schreef in Le Monde waarin ze onder meer een lans breekt voor het onhandige flirten. Mannen, héhé.
Hoe kom ik daar nu bij? Wel, vanmorgen zat ik te staren naar mijn kop koffie (ja, ik beken: het theedrinken was weer van korte duur). De mug is een wit met blauw ding waar wel honderd keer Greece opstaat. Zo’n kopje dat toeristen voor een prikje kopen aan het Omoniaplein in Athene. Die toerist was ik. Aan datzelfde plein dronk ik ook koffie. Veel koffie. In de koffiebar werkte namelijk een mooie man. Een jonge man eigenlijk waar ik ongegeneerd naar lonkte. Echt waar. Erg vriendelijk was hij niet, maar ik vond dat juist aantrekkelijk. Meer dan here of here you are als hij een goede dag had, kwam er niet uit. Hij lachte niet veel. Misschien haatte hij zijn job en daarmee alle toeristen. Ik kan mij daar iets bij voorstellen. Hij was nog jong. Positief als ik ben, schatte ik hem tien jaar jonger dan ikzelf. Volgens mijn zus was hij ruim twintig jaar jonger. Maar goed, Brigitte Macron enzovoort.
Die jongeman was niet ideaal, natuurlijk niet. Ideale mannen ken ik niet. Ze zijn of te jong, of ze lusten geen kaas, of ze zijn er te vaak of ze lezen te weinig, of ze zijn te dom of te dik of beide, of hun hart is te groot. Bon, maar eens wakker worden met de barman, wel ja, het leek mij wel wat. En ik besefte dat een ideale man ook niets voor mij is. Stel je voor dat die ideale partner mee koffie gaat drinken aan het Omoniaplein in Athene en dat je niet eens meer mag kijken naar die koffieman. Onhandig flirten? Juist ja.

Athene

Moeskroen versus Griekenland

Als je mijn cd-verzameling bekijkt, dan denk je: mijn god. Echt waar. Het is een allegaartje. Klassieke en filmmuziek, veel Franse muziek waaronder Patrick Bruel – évidemment – Dalida en Michel Delpech, maar ook cd’s van The XX, David Bowie, Will Tura, Rocco Granata, the Editors, Elbow, Doe Maar,… liggen op de kast. Van alles wat. Zoals het in mijn hoofd ook vaak van alles wat is. Chaotisch zou ik het niet noemen, maar wel veel. Van alles veel. Mijn hoofd kan vol Griekenland zitten, terwijl ik hier mijn liefde verklaar aan Moeskroen. Ik zeg maar iets. En het is waar: ik hou van Moeskroen. Als je niet in Griekenland bent, dan kan je maar beter in Moeskroen toeven. Laat mij duidelijk zijn: er is geen zee in Moeskroen en het weer is er al net zo abominabel als in de rest van België. Meer nog: het Griekse restaurant aldaar is niet super, al verdienen de uitbaters misschien een tweede kans. Ik kwam er toen ik net terug was van Tolo en ja, concurreer nu eens met Tolo. Onbegonnen werk. Maar Moeskroen is zoals Griekenland dat ook is, hartverwarmend. De mensen aldaar charmeren mij. Je moet je dat zo voorstellen. Je doet de deur van een brasserie open en de warmte omhelst je als het ware. Je neemt plaats aan een tafeltje bij de open haard. Muziek van Michel Delpech weerklinkt. De ober groet je hartelijk. Alsof je zijn enige en veruit belangrijkste klant bent. Hij neemt de bestelling op en later brengt hij je lunch. Het ruikt hemels. Het smaakt ook hemels. De ober schenkt je zijn beste glimlach. Aan de bar staat een vitrinekast met het heerlijkste gebak. De aanblik alleen al. En dan, na al dat warms en lekkers, dan brengt diezelfde ober je een koffie, een Storme-koffie. Want Moeskroen, dat is ook Storme koffie. En op dat moment verdringt Moeskroen Griekenland in mijn veel te volle hoofd.

foto: Storme koffie

Wat maakt mij gelukkig of veeleer triest?

Vandaag publiceerde De Morgen een artikel over lonen van de Belgen, over het gemiddelde, over hoeveel, over bruto en netto. Dergelijke artikels verschijnen regelmatig en steeds lokken ze veel reacties uit: van mensen die zich of hun loon niet terugvinden in het stuk, die jaloers zijn of gefrustreerd, die gelukkig zijn bij de grote meute te horen of boven het gemiddelde uit te stijgen. Van dergelijke publicaties gaat mijn maag draaien. Maakt geld dan gelukkig? Ik denk het wel. Maar er is veel meer nodig dan geld alleen. Wat maakt mij gelukkig?

• Mijn zoon, zijn liefde, zijn humor, zijn onhebbelijkheden, zijn kromme tenen, zijn onstilbare honger, zijn knuffels
• Tolo
• Gaan eten met mijn zus
• Vliegen en vooral landen in Athene
• Schrijven
• Een kleedje, veel kleedjes
• Bakken
• Muziek
• Lezen
• De stem van Evert Venema
• Koffie
• Een mail van Tina
• Lachen
• Lippenstift
• Staren naar de obers van Le Cosmopolitain in Roubaix
• Een glas witte wijn
• De zon
• Een leuke opdracht
• Bloemen
• Solidariteit
• Mooi Frans
• Een bad

Wat maakt mij triest?

Gemis en een kapotte frigo

Fijne avond iedereen.

Ik heb een boontje voor jou

Ik zou iets schrijven over het verschil tussen koffie in bonen en gemalen koffie, over verschillende aroma’s, over fijn en grof gemalen koffie, over Robusta en Arabica. Ik zou iets schrijven over mijn dégustation bij Storme Coffee, hoe ik daar met mijn vingers door gemalen koffie roerde en dat eigenlijk wel sensueel vond, ik zou iets schrijven over grover gemalen koffie die meer water doorlaat en dus minder straffe koffie wordt, ik zou schrijven over hoe espresso zijn aroma vasthoudt, ik zou zelfs schrijven over het boontje dat ik voor Storme Coffee heb.
Ik zou dat allemaal doen, maar in plaats daarvan vlucht ik naar mijn lievelingskoffiebar in Moeskroen, waar ik leer dat men in het plaatselijk dialect wel J’ai un boontje pour toi zegt. En de uitbaatster van Mama’s Coffee en ikzelf moeten daar om lachen.
Ik drink er een latte met speculoossiroop en luister naar Rag ’n’ Bone Man. En mijn gedachten dwalen af. Naar Tolo. Naar het terras van Romvi. Hoe ik daar in de zon met een wit zomerkleedje een latte vraag aan de immer coole Antonios. Ik droom weg en hoor hem nog in zijn gebroken Engels zeggen: Thank you for everything. See you in summer. Ik droom weg en bedenk hoe ik quasi in mijn ondergoed op een bootje zit met mijn zoon. Zorgeloos, lachend. Ik droom weg en denk hoe ik ’s nachts in een hotelkamer werk aan de teksten van Hallo Baby. Ik droom weg en lach om de belofte van de Grieken, die mij een stille week verzekeren tijdens de goede week. Hun kabaal was nooit groter, hun geloof des te sterker. Ik droom weg en bedenk dat ik behalve voor Storme Coffee, een grote boon heb voor Tolo en voor Antonios natuurlijk.
Het is bijna zomer. Nog even. Intussen drink ik Latte in Moeskroen.

Wil je mij volgen? Like dan zeker mijn facebook-pagina of volg mijn instagram-account

Koffiekoekjes

‘s Middags werd er bij ons thuis een tweede kan koffie gezet. Nadat de vaat werd gedaan en de keuken uitgeveegd. Bij die koffie hoorden koekjes. Klassiekers waren Petit Beurre en Rachel. De Rachel-koekjes vond ik heerlijk. Vooral die piepkleine suikerpareltjes die erop kleefden. Maar de absolute topper onder de koekjes was een café noir. Het was een klein pakje en dus gauw leeg, maar met dergelijke lekkere koekjes moet je zuinig zijn. Het zijn lekkernijen voor speciale gelegenheden. Niet zomaar voor iedere middag. En behalve Verkade kan ook jij ze zelf bakken. Met hulp van Christophe Declercq. In zijn boek Bakken voor iedereen 2 schrijft hij een heerlijk recept.

Wat heb je nodig?

Voor het deeg
125g zachte boter
110g poedersuiker
1 ei
1g zout
2g instantkoffie, opgelost in een beetje water ( ik gebruik hiervoor een paar eetlepels gezette Moka koffie van Storme)
250g bloem, gezeefd

Voor de glaceermassa
1 eiwit
120g poedersuiker
koffie-extract naar smaak
18g bloem

Bereiding

• Meng voor het deeg de ingrediënten in opgeheven volgorde kort tot een homogeen deeg
• Rol het deeg 1 cm uit tussen twee vellen bakpapier en plaats even in de diepvriezer
• Klop voor de glaceermassa het eiwit met de poedersuiker op tot schuim
• Meng er wat koffie-extract en de gezeefde bloem door
• Haal het uitgerolde deeg uit de diepvriezer en strijk er een dun laagje glaceermassa op
• Dompel een mes in water en snijd stroken van 3 cm breedte
• Snijd vervolgens de strook in stukjes van 2 cm en plaats ze op een bakplaat met bakmatje
• Bak 18 à 20 minuten af in een voorverwarmde oven van 175°C

Smakelijk!

Bakken voor iedereen 2 van Christophe Declercq is uitgegeven bij Lannoo en kost 29,99 euro

 

Wil je mij volgen? Like dan zeker mijn facebook-pagina of volg mijn instagram-account

 

De koffiemolen

De koffiebonen zaten bij ons thuis in een groot blik, met bloemen op – in groen en turquoise. Het blik was te groot voor een halve kilo bonen. Maar het bleef het vaste blik voor koffie. Ik herinner mij hoe de boord van de zak bonen afgesneden werd en de bonen in de voorraadpot knetterden. De groene zak met een mooi afbeelding van de koffiebonen geurde lekker. Het waren de koffiebonen van Storme. Toen al.

Koffie was van kinds af aan al een sensatie, een ervaring voor mij. We hadden een koffiemolen. Een oranje exemplaar van Moulinex. Met een deksel uit bruin plastic. Ik herinner mij hoe heerlijk ik het vond om koffie te malen, de koffie in de filter te gieten en dan met mijn kleine vinger langs het wiekje van de molen te draaien om de rest van de gemalen koffie los te krijgen. Ik herinner mij ook het geluid van die koffiemolen. ’s Morgens, als mijn moeder al wakker was en koffie zette, lag ik nog in bed. Ik hoorde het geluid van die molen. Een vertrouwd geluid. Een teken ook dat het tijd was om op te staan. Later brak het deksel van de koffiemolen. Mijn moeder wist het te fiksen. Maar heel vlug schakelde ze, zoals zovelen, over naar gemalen koffie.

Koffie heeft een hele evolutie doorgemaakt, koffie drinken ook en koffiemolens al zeker. Vandaag de dag moeten we weer leren koffie zetten. Lekkere koffie. Niet steeds dezelfde koffie. Koffie die naar koffie smaakt. Wat weten we vandaag over koffiebonen, over verschillende wijzen van koffiezetten, over koffie branden? Te weinig. Koffie is niet zomaar koffie.

En dus heb ik nu weer koffiebonen. En straks een koffiemolen. En ga ik op zoek naar informatie. En ook naar een nieuwe voorraadpot. Een mooi blik, liefst met bloemen op.

Wil je mij volgen? Like dan zeker mijn facebook-pagina of volg mijn instagram-account

 

Waarom is koffie zo sexy?

Koffie is hip, modieus, helemaal in. In iedere stad rijzen koffiebars als paddenstoelen uit de grond. Trendy plaatsen waar het goed toeven is, heuse latte-artiesten aan het werk zijn en barista’s elkaar de loef afsteken. De koffiebar is the place to meet, the place to share, the place for love. Koffie is sexy. Heel erg sexy.

Hoe komt het dat dit bruine goedje zo aantrekkelijk is? Hoe komt het dat koffie verleidt, veel meer dan – godbetert – thee? Ik zocht en vond een aantal redenen.

1. Met koffie heet je iemand welkom. Of het nu een stad, een vriend of je moeder is die je de koffie serveert, een koffie voelt als een handdruk.
2. Koffie is een schitterend begin van de dag. Als was de nacht nog zo kort, woelig of piekerig: de smaak van koffie brengt altijd soelaas.
3. Koffie is je trouwste minnaar. Koffie valt nooit tegen; op koffie kan je rekenen.
4. Iemand die de moeite doet om de beste koffie voor je te zetten, wel, dat is een beetje alsof hij je de meest lyrische liefdesbrief schrijft. Als ik wil imponeren, schenk ik de lekkerste Storme-koffie.
5. Koffie onthult. Soms. Je diepste zielenroerselen.
6. Vrouwelijke koffiedrinkers dragen hakken en lippenstift; de verplichte platte sandalen van theedrinkers staan gelukkig niet in hun schoenenkast.
7. Om koffie te drinken hoef je niet ziek te zijn. Thee is bij mij al lang gedegradeerd tot flauw medicijn.
8. Koffie heeft niet de ambitie je nachtrust te verbeteren. Van koffie slaap ik net zo weinig als van kamillethee.
9. Zelfs oploskoffie kan op het juiste moment, op de juiste plaats verrukkelijk zijn. Ik dronk oploskoffie op het terras van een hotel in Tyros. We ontbeten quasi met onze voeten in de zee. Het enige dat we hoorden, waren de golven. Op dat moment had ik alles lekker gevonden, behalve thee dan.
10. Koffie nodigt uit. Zullen we samen een koffie drinken?
11. En tot slot: de koffiejongen is best sexy in zijn Levi’s.
    
    Wil je mij volgen? Like dan zeker mijn facebook-pagina of volg mijn instagram-account

De koffietruffel

Ik doe soms domme dingen. In een impuls. Ik flap er zomaar iets uit, ik koop een te duur kleed, ik kus de verkeerde man of ik eet drie pralines na elkaar. Het is niet anders. Maar zijn die impulsieve daden niet de meest eerlijke momenten, vol van emotie en passie? Ja toch? Over de verkeerde mannen die ik ooit gekust heb, zal ik hier niet uitweiden, maar over pralines, over de koffietruffel met name, wil ik het wel hebben.

Ik vond het recept in een boekje van Christophe Declercq. Ik heb wel al eerder de loftrompet geblazen over Declercq. Ik hou van de manier hoe hij uitlegt, eenvoudig en duidelijk. ik hou ook van zijn creativiteit, zijn vakmanschap.
In Snelle desserts – chocolade verleidt hij de lezer met ja, chocolade. In de eerste helft van het boek komen de nagerechten op basis van chocolade aan bod. Denk maar aan chocoladesoufflé, moccachinobavarois (echt!), chocolademoussetaart, etc. Het tweede deel bevat een waaier aan lekkernijen op basis van chocolade: truffels, sneeuwballen, vruchtenblokjes,… En daar vond ik hem: de koffietruffel.

Wat heb je nodig? (recept Christophe Declercq)

Voor de brésilienne
80g gepelde amandelen
120g suiker
30g water
Voor de koffietruffel
150g slagroom
3g oploskoffie – ik heb dit vervangen door 2 eetlepels sterk gezette Impérial-koffie uit het gamma van Storme. Het resultaat was verbluffend!
325g stukjes donkere chocolade
20g rum

Bereiding

• Hak voor de brésilienne de gepelde amandelen in stukjes en bak 10 min. in een voorverwarmde oven van 150°C
• Kook de suiker en het water, voeg de verwarmde stukjes amandelen toe en karamelliseer. Giet de massa uit op een bakmatje en laat afkoelen.
• Rol het karamel-notenmengsel fijn en zeef zodat het poeder gescheiden wordt van de brésilienne.
• Kook voor de koffietruffel de slagroom en voeg de oploskoffie ( of de Stormekoffie) toe.
• Giet de koffieslagroom onmiddellijk op de stukjes donkere chocolade en voeg de rum toe.
• Plaats in de koelkast en meng nu en dan de ganache door elkaar zodat een gelijkmatige verharding ontstaat. Zodra de massa voldoende hard is, kan verder gewerkt worden.
• Neem kleine deeltjes van de massa, maak bolletjes en rol deze onmiddellijk in de brésilienne. Laat verder afkoelen in de koelkast.

En dan proeven! (stuk per stuk J)

Snelle desserts – chocolade van Christophe Declercq is uitgegeven bij Lannoo en nu te koop via de boekenmarkt voor slechts 6 euro.

Wil je mij volgen? Like dan zeker mijn facebook-pagina of volg mijn instagram-account

Koffietruffel

 

Koffie

Ik hou van koffie. Je zou kunnen zeggen dat ik het drankje met de moedermelk binnenkreeg, maar dat klopt niet. Of het zou een latte moeten geweest zijn. Koffie, goede koffie is een traditie en hoort onlosmakelijk bij het ochtendritueel. Koffie biedt een houvast, een kader. Een dag begint met koffie – en ook wel met mijn contactlenzen insteken. Een dag kan nog beter worden met een lekkere koffie op de juiste plaats. Koffie: het is mijn grote liefde.

Als kind herinner ik mij hoe affiches van een koffiemerk in het kruidenierswinkeltje van een tante van mijn moeder hingen. Het waren heel mooie affiches. Ze hadden iets vertrouwds, iets warms. Ze straalden een vorm van geborgenheid uit. Ik was nog een klein kind, ik dronk nog geen koffie, maar ik was gefascineerd door die prenten. Dat is lang geleden.
Een paar weken geleden trof ik diezelfde koffie aan in een koffiebar in Moeskroen. Storme koffie. Mijn hart maakte een sprongetje. Ja, mijn hart maakt nogal rap sprongetjes, maar ik raakte bijzonder geïntrigeerd door die Storme koffie. Ik zocht en vond.
Ik ontmoette de zoon van de patron. Een vijfde generatie Storme. Een ondernemende jongeman die gepassioneerd is door koffie. Een jongeman die een verhaal maakt. Een vernieuwend verhaal. En natuurlijk behoort koffie ook tot zijn ochtendritueel. ’s Morgens drinkt hij een espresso. Maar op het werk drinkt hij koffie waar hij echt van houdt, een iets mildere koffie, een koffie die hem aan zijn moeder doet denken, aan thuis. Dàt is koffie. De jongeman wist natuurlijk niet hoezeer hij mij emotioneerde met dat verhaal. Bij momenten kan ik de geur van de koffie die mijn moeder zette, nog ruiken. Wat zou ze blij geweest zijn dat ik Storme koffie uit Moeskroen drink. En heel zeker zou zij nog veel meer verhalen kunnen vertellen over hoe het vroeger was. Vroeger, daar in Moeskroen.

 

Wil je mij volgen? Like dan zeker mijn facebook-pagina of volg mijn instagram-account