Moeskroen versus Griekenland

Als je mijn cd-verzameling bekijkt, dan denk je: mijn god. Echt waar. Het is een allegaartje. Klassieke en filmmuziek, veel Franse muziek waaronder Patrick Bruel – évidemment – Dalida en Michel Delpech, maar ook cd’s van The XX, David Bowie, Will Tura, Rocco Granata, the Editors, Elbow, Doe Maar,… liggen op de kast. Van alles wat. Zoals het in mijn hoofd ook vaak van alles wat is. Chaotisch zou ik het niet noemen, maar wel veel. Van alles veel. Mijn hoofd kan vol Griekenland zitten, terwijl ik hier mijn liefde verklaar aan Moeskroen. Ik zeg maar iets. En het is waar: ik hou van Moeskroen. Als je niet in Griekenland bent, dan kan je maar beter in Moeskroen toeven. Laat mij duidelijk zijn: er is geen zee in Moeskroen en het weer is er al net zo abominabel als in de rest van België. Meer nog: het Griekse restaurant aldaar is niet super, al verdienen de uitbaters misschien een tweede kans. Ik kwam er toen ik net terug was van Tolo en ja, concurreer nu eens met Tolo. Onbegonnen werk. Maar Moeskroen is zoals Griekenland dat ook is, hartverwarmend. De mensen aldaar charmeren mij. Je moet je dat zo voorstellen. Je doet de deur van een brasserie open en de warmte omhelst je als het ware. Je neemt plaats aan een tafeltje bij de open haard. Muziek van Michel Delpech weerklinkt. De ober groet je hartelijk. Alsof je zijn enige en veruit belangrijkste klant bent. Hij neemt de bestelling op en later brengt hij je lunch. Het ruikt hemels. Het smaakt ook hemels. De ober schenkt je zijn beste glimlach. Aan de bar staat een vitrinekast met het heerlijkste gebak. De aanblik alleen al. En dan, na al dat warms en lekkers, dan brengt diezelfde ober je een koffie, een Storme-koffie. Want Moeskroen, dat is ook Storme koffie. En op dat moment verdringt Moeskroen Griekenland in mijn veel te volle hoofd.

foto: Storme koffie

Maak het leven niet te complex

Jaren geleden zat ik eens tijdens een etentje naast een psychiater. We raakten aan de praat en hij vertrouwde mij toe dat we het leven niet nodeloos complex moeten maken. Wijze woorden vond ik. Later bleek dat de man zelf zijn leven aardig ingewikkeld had weten te maken, maar dat terzijde. Ik denk aan die woorden terug terwijl ik met mijn handen in het deeg zit. En ik lach, want ik ben blij dat deze zondagmiddag weinig anders van mij vraagt dan bakken. Ik geloof dat Bart De Pauw – ik zeg maar iets – zo met mij wil ruilen. Alhoewel.
Vroeger was dat wel eens anders en nestelde ik mij zoals zoveel mensen in constructies waar ik niet altijd gelukkig van werd. Je leven eenvoudiger maken heeft veel te maken met verwachtingen bijstellen. En dat is niet altijd simpel. Het kan zelfs ontgoochelend zijn: is het dat maar? Toch ijver ik nu voor een niet al te ingewikkeld leven, ben ik blij als ik de zondag kan vullen met bakken, Latijnse woordjes van mijn zoon opvragen, een beetje werken in een handletteren-boek, receptjes in mijn agenda noteren. Ik kan almaar vaker gelukkig worden van kleine dingen en de show mag achterwege blijven. Een moussaka eten aan de zee in Tolo is zowat mijn hoogste geluk. Mijn facebook-relatiestatus moet niet zo nodig: het is ingewikkeld zijn, ik sta mij regelmatig toe een erg luchtig boek te lezen en ik schaam mij niet als ik een dekentje haak om de stress wat te verminderen. Want stress blijft natuurlijk. Het leven is al ingewikkeld genoeg zonder dat je daar zelf extra toe bijdraagt. Dus neem het mij niet kwalijk als ik vanmiddag gewoon een beetje rondhang en niet naar God, de perfecte man of de zin van het leven zoek.

Masterclass handletteren van Mye de Leon is uitgegeven bij Forte Creatief en kost 17,99 euro.

Voor 2018 heb ik deze vrolijke agenda. Het is een uitgave van Lannoo Graphics en kost 12,99 euro.

Sigrid et Larousse: het kwam er niet van

Ik schilder de living, met muziek van Dalida of van Michel Delpech. Patrick Bruel laat ik niet zingen, hij leidt mij af. Het schilderen vraagt meer werk en tijd dan ik had ingeschat. Ik ben het bijgevolg al een tijdje beu. Maar een halve living in een nieuwe kleur, al is dat dan gebroken wit, is belachelijk. Dus schilder ik verder. Met Michel Delpech.
De vakantie schonk mij geen extra tijd. Er was het kerkhof, wat langer slapen, een verjaardag, de boekenbeurs en schilderen dus. Mijn nieuwe vriend Larousse verwaarloosde ik. En al is die vriendschap nog zo pril, ik voel mij wat schuldig. Terwijl hij uitnodigend op het schap lag, kreeg hij van mij amper een blik. Ik praatte er ook niet tegen. Ik ging wel een gesprek aan met de muren, die naar mijn mening veel verf opslorpten.
Bon, Larousse dus. Het is geen gemakkelijke relatie, maar moeilijk is vaak aantrekkelijk en dus grijp ik er vandaag naar terug. Ik maak lasagne. Schokkend en gecompliceerd is dat nu niet. Dat weet ik wel. Maar ik bereid voor het eerst lasagne met de aanwijzingen van Larousse. Er is voorlopig nog niets misgegaan, en ja, ik heb al een kort gesprek met het boek gevoerd. Er is hoop.
Tot volgende week!

De grote Larousse voor de thuiskok is uitgegeven bij Lannoo en kost 29,99 euro

Wie bakt, heeft lief

Wie bakt, heeft lief. Dat las ik afgelopen dagen in een mooi boek. Bakken is liefde tonen. Bakken heet bovendien hip. Daar zijn programma’s als Bake off niet vreemd aan. Bakboeken verschijnen en masse. En daar zijn pareltjes bij, echt waar. Bakgeheimen bijvoorbeeld, een publicatie van Dille & Kamille en Lannoo. Shoppen bij Dille & Kamille is een ervaring beleven. Het concept van de winkels is zodanig uitgewerkt dat je er goesting krijgt om te koken en te bakken. Het bakboekje is in eenzelfde sfeer ontstaan. Mooi uitgegeven, een beetje flow-stijl, met bovendien mooie kaartjes om aan je gebakjes te hangen en ook – heel leuk – een postkaart met het recept voor scones erop. En bovenal staan er heerlijke bereidingen in voor cake, taart, koekjes en andere baksels. Een aanrader!

Bakgeheimen. Zoete klassiekers uit de keuken van Dille & Kamille is een uitgave van Lannoo en kost 14,95 euro.

Ook de winnaar van Bake Off heeft een boek klaar: Het bakboek van Hans Martens. Hij vertelt erin zijn verhaal, wat hij doet, wat hem bezighoudt, waar hij van houdt; hij vertelt over zijn familie. Achter ieder recept schuilt een verhaal en dat is mooi. Bovendien worden de bereidingen van een degelijke uitleg voorzien. Mooie foto’s maken het werk compleet.

Het bakboek van Hans Martens is een uitgave van Manteau en Vier en kost 24,99 euro.

Tot slot wil ik nog eens verwijzen naar het boek van Peter Balcaen: Bakken. Het basisbakboek met 350 recepten. Het is een soort van bakbijbel waar je alles in vindt. Ik hou wel van zulke boeken. Het is een naslagwerk waar iedere thuisbakker gelukkig van wordt. Van basisrecepten tot meer verfijnde desserts: je treft alles wat je zoekt. De uitleg is beknopt en toch duidelijk, de foto’s uitnodigend. Een ideale tip voor Sinterklaas of kerst of wat dan ook.

Bakken is uitgegeven bij Lannoo en kost 39,99 euro.