Ik ben seffens terug

Mijn moeder had de gewoonte om een briefje aan haar deur te hangen als ze mij verwachtte terwijl ze vlug boodschappen wilde doen. Op een hoek van een gebruikte enveloppe krabbelde ze Ik ben seffens terug. Achteraf vind ik die zin wat raar. Seffens was een woord dat wij niet gebruikten. En toch schreef ze dat. Soit. Mijn moeder komt niet meer terug. Mijn moeder is dood. Nu al heel wat jaren.
Zo’n kattenbelletje zit opgevouwen in mijn agenda. Ik plooi het nooit open, want dan huil ik een halve dag. Als ik eraan denk dat dit briefje daar zit, huil ik ook een halve dag. Ik ben een mens van rommel: in mijn hoofd, in mijn huis, in mijn leven. Ik kan moeilijk afscheid nemen van mensen, van momenten, van plaatsen, van herinneringen, van rommel. Zo verzamel ik tickets, briefjes, kaartjes, foto’s alsof ik door die tastbare dingen de herinneringen in leven wil houden en het verlies als het ware wil ontkennen. Tijd heelt niet alle wonden – daar ben ik intussen wel achter. Je krampachtig vasthouden aan spulletjes die verwijzen naar personen of liefde die er niet meer is, evenmin.
Op een overmoedige zondagmiddag had ik genoeg van mijn verzamelwoede. Dat een wildvreemde mij op twitter een emotionele loser genoemd had na het lezen van een tekst op mijn blog, speelde misschien wel mee. Ik was niet zozeer verbijsterd geweest over het feit dat een onbekende mij iets verweet, maar veeleer over het feit dat hij gelijk had. Met een lege kartonnen doos plaatste ik mij met al mijn oude koekendozen vol prullaria in de zetel. Ik scheurde als een bezetene en gooide weg. Van veel zaken kon ik nog geen afscheid nemen, maar het was een begin.
Ik mis de weggegooide spullen niet, ik heb er zelfs niet meer aan gedacht tot ik er nu over schrijf. Voel ik mij beter, lichter? Hm, dat weet ik niet. Ik voel een scheurende pijn die een slepende deur ook moet voelen. Die pijn heeft niets met spullen, maar met gemis te maken. Ik heb er lang over gedaan om dingen weg te gooien omdat ik mijzelf voorhield dat ik het niet kon. Ik kan het natuurlijk wel, de wil was er gewoon niet.

Wat maakt mij gelukkig of veeleer triest?

Vandaag publiceerde De Morgen een artikel over lonen van de Belgen, over het gemiddelde, over hoeveel, over bruto en netto. Dergelijke artikels verschijnen regelmatig en steeds lokken ze veel reacties uit: van mensen die zich of hun loon niet terugvinden in het stuk, die jaloers zijn of gefrustreerd, die gelukkig zijn bij de grote meute te horen of boven het gemiddelde uit te stijgen. Van dergelijke publicaties gaat mijn maag draaien. Maakt geld dan gelukkig? Ik denk het wel. Maar er is veel meer nodig dan geld alleen. Wat maakt mij gelukkig?

• Mijn zoon, zijn liefde, zijn humor, zijn onhebbelijkheden, zijn kromme tenen, zijn onstilbare honger, zijn knuffels
• Tolo
• Gaan eten met mijn zus
• Vliegen en vooral landen in Athene
• Schrijven
• Een kleedje, veel kleedjes
• Bakken
• Muziek
• Lezen
• De stem van Evert Venema
• Koffie
• Een mail van Tina
• Lachen
• Lippenstift
• Staren naar de obers van Le Cosmopolitain in Roubaix
• Een glas witte wijn
• De zon
• Een leuke opdracht
• Bloemen
• Solidariteit
• Mooi Frans
• Een bad

Wat maakt mij triest?

Gemis en een kapotte frigo

Fijne avond iedereen.

De student en de luie bakker

Nog twee weken klas, waarvan de meeste tijd examens. Twee weken is niet lang, maar op het einde van het schooljaar is ieder uur er één teveel. Mijn zoon is moe, het moe vooral, en hunkert naar vakantie en Griekenland. Toch moet er nog gewerkt, gestudeerd worden. En dus moedig ik aan, verwen ik, vraag de lessen op, aanhoor het gezeur, speel UNO en zucht af en toe. Maar waar ik het meest succes mee oogst, is met gebak. Ook ik heb niet veel tijd. Voor we naar Griekenland trekken, heb ik nog een heel erg lange to do lijst. En toch wil ik bakken. Pannenkoeken. En Boni, het huismerk van Colruyt helpt mij hierbij. Boni heeft een handig pakket op de markt: een mix voor pannenkoeken. Melk toevoegen, bakken en klaar. Precies wat ik nodig heb. Een mix voor de bakker met weinig tijd (of voor de luie bakker, kan ook).

De pannenkoeken worden geserveerd met rood fruit en wat ijs. Heerlijk. Maar je kan evengoed gaan voor honing, suiker, confituur of zelfs ham en kaas.

Smakelijk en goede examens voor die kleine monsters!

 

Maderdag

Zondag vieren we vaderdag. Of bij gebrek aan vader iemand anders die voor je zorgt en liefhebt. Een mama bijvoorbeeld die ook een beetje voor vader speelt. En zo ontstaat dan maderdag. Hoe dan ook, het is een dag om die vader of mader of nog iemand anders in de bloemetjes te zetten. En waarom zou je dat niet met een kookboek doen?
Afgelopen maanden passeerden heel wat nieuwe werken de revue. Kookboeken zijn hip, de auteurs ervan ware trendsetters. Enkele tips.

• Bakken voor iedereen van Christophe Declercq (uitgegeven bij Lannoo)
• Life in balance. Een nieuwe kijk op vers eten van Donna Hay (uitgegeven bij Spectrum)
• Ontbijt. Recepten en verhalen voor in de ochtend van Mara Grimm (uitgegeven bij Carrera Culinair)
• Het grote Libelle kookboek. 365 recepten voor elke dag (uitgegeven bij Libelle – Lannoo)
• Het binnenstebuiten kookboek. Dagelijkse inspiratie voor een betaalbare, snelle en gezonde maaltijd (uitgeven bij Carrera Culinair)

Veel plezier!