Bloggen en zo

Falderie nomineerde mij afgelopen week voor de Liebster Award, een soort van virtuele prijs die onder bloggers doorgegeven wordt. Ik was aangenaam verrast. Ze stelde mij een aantal vragen en ik, volgzaam als ik ben, antwoordde.

Wanneer en waarom ben je beginnen bloggen? Ik ben afgelopen jaar beginnen bloggen, in november. Ik vermoed dat ik uiteindelijk die stap gezet heb omdat ik een klankbord nodig had. Het formuleren op zich brengt heel wat inzichten en je publiek, je lezers zijn veraf en vrijwel onbekend. Die afstand geeft een zekere vrijheid, en gooit wat gêne overboord. Ik hou van verhalen, van les petites histoires, en via mijn blog kan ik die kwijt.

Elk blogbericht van jou moet iedereen gelezen hebben? Zeker niet. Het is fijn als mensen lezen en reageren op hetgeen je schrijft, als je hen kan raken, maar ik ga ervan uit dat veel zaken gewoon passeren omdat niet iedereen daarin geïnteresseerd is, of op dat geen moment geen tijd hebben om te lezen of whatever. Dat is ook niet erg.

Staat er een reis op het programma deze zomer? (Naar waar?) Er staat altijd een reis gepland. Minsten één. Op weg zijn is mijn ding. Reizen verruimt je blik. Deze zomer gaan we zoals zo vaak naar Valence en omgeving en dan later naar Griekenland.

Wat is je mooiste concertherinnering? The Triffids op Torhout, lang geleden, en vooral omdat Guy Mortier zei ‘Ook voor jou Marc’ (Mijlemans) en ik dan alweer moest slikken (Marc Mijlemans was kort daarvoor overleden); Will Tura op de begrafenis van Koning Boudewijn was ook zeer emotioneel. Ik ga nu niet meer echt naar concerten, maar ik hou wel enorm van muziek. Muziek kan mij bijzonder gelukkig maken, muziek biedt ook troost.

Lees je een krant? En welke? Ja, De Morgen en De Standaard. Ik lees ook online veel artikels uit andere kranten.

Wie is je grootste voorbeeld? Mijn moeder

Als je voor je bloglezers zou moeten koken, welk gerecht zou je voor ons maken? Dan zou ik iets bakken, klaaskoeken met veel kaneel.

Wat vind je het meest inspirerende citaat? ‘Het is niet omdat je leven moeilijk is dat het ook slecht is.’ van Christine Mussche.

Ikzelf zou Perfect Day for a Picnic willen nomineren en ik ben benieuwd hoe zij staat tegenover het zich bloot geven in een blog, waar zij een grens trekt.

Wil je mij volgen? Like dan zeker mijn Facebook-pagina: http://bit.ly/1qCGdrO